مشهور در میان گروهى از مفسران این است که صفت «رحمان»، اشاره به رحمت عام خدا است که شامل دوست و دشمن، مؤمن و کافر و نیکوکار و بدکار می‌باشد؛ زیرا می‌دانیم «باران رحمت بی‌حسابش همه را رسیده، و خوان نعمت بی‌دریغش همه جا کشیده» و همه بندگان ...

روایتی را جناب سید بن طاوس در کتاب «الدروع الواقیه»[1] آورده است و بعد از ایشان؛ در کتاب «وسائل الشیعه» ذکر شده است.[2] سید بن طاوس این روایت را چنین نقل می‌کند: «روایت می‌کنم به سندم از هارون بن موسی ...

قرآن کریم در بیان حال مؤمنان هنگام مشاهده لشگر احزاب که در اطراف مدینه اردو زده، و برای نبرد با مسلمانان صف‌آرایی کرده بودند، می‌فرماید: «وَ لَمَّا رَأَ الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزابَ قالُوا هذا ما وَعَدَنَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ صَدَقَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ ما زادَهُمْ إِلَّا إِیماناً وَ ...

روایت موجود در پرسش[1] نشانگر آن است که اگر فردی عبادتی داشته باشد که قبول ابتدایی شده و این قبولی تا روز قیامت ادامه داشته باشد، عذاب نخواهد شد؛ زیرا در بسیاری از موارد، عملی از انسان قبول می‌شود، اما خود او با رفتاری دیگر، ...

در پاسخ به این پرسش باید گفت: اصولاً ترتیب سوره‌ها نقشى در اجتهاد ندارد و هیچ موردى نیست که بتوان از روى ترتیب سوره‌ها نکته‌اى فقهى استنباط کرد. هم‌چنین چینش آیاتى که ارتباط معنایى با هم ندارند، در اجتهاد فقیه مؤثر نیست؛ از این‌رو فقیه در مبناى کلامی‌اش ...