در نگاه دین اسلام، آخر الزمان به دوره پایانی دنیا و مرتبط با بعثت پیامبر(ص) و ظهور منجی موعود گفته می‌شود.

در مورد تاریخ این دوران نظریات مختلفی مطرح می‌شود، ولی به طور کلی می‌توان آن‌ را به ...

حضرت آدم(ع) اولین فرد از نسل فعلی انسان بوده و از این رو به حضرتشان «ابوالبشر» نیز می‌گویند. خداوند ایشان را از خاک آفرید و به فرشتگان دستور داد تا به او که قرار بود خلیفه‌اش در زمین باشد سجده کنند. ...

رجوع کنید: آصف بن برخیا(ع).

بنابر آنچه در برخی روایات و منابع تفسیری آمده است؛ آصف بن برخیا وزیر حضرت سلیمان(ع) و خواهر زاده حضرتشان بود. وی همچنین وصی حضرت سلیمان(ع) بوده که او نیز بعد از خود، حضرت زکریا(ع) را وصیّ خویش نمود. ...

واژه «آل ابراهيم» در قرآن کریم دو بار و در آیات 54 سوره نساء و 33 آل عمران آمده است.

مفسّران قرآن، در مورد مصادیق آل ابراهيم چند احتمال را مطرح كرده‌اند:

1. منظور از آل ابراهیم، ...

رجوع کنید: «بنی اسرائیل».

یکی از «حضرات خمس»، حضرت الهیت است که در آن همه اشیا موجودند؛ اما وجود آنها در آن حضرت زمان‌مند نیست؛ بلکه حال و آنی دائم است. به عبارت دیگر، ازل و ابد در آن‌جا متحد می‌باشند. حال ...

رجوع کنید: «شنیدن کی بود مانند دیدن».

رجوع کنید: «امتحان». 

حضرت ابراهیم(ع) از پیامبران اولوالعزم و دارای شریعت و کتاب مستقل بود. نام ابراهیم(ع) و داستان زندگی آن‌حضرت در قرآن کریم فراوان و در سوره‌های مختلف بیان شده است.

معروف‌ترین لقب حضرت ابراهیم، ...

«ابلیس» از ریشه «بلس» و برگرفته از كلمه‌ی «ابلاس»، به معنای غم و اندوهی است كه از شدت یأس و ناامیدی باشد. و آیه «وَ يَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يُبْلِسُ الْمُجْرِمُون‏» ناظر به همین معناست. یعنی و روزی ...

«سبیل» به معنای راه است و «ابن السّبيل» اگرچه معنای اولیه‌اش «فرزند راه» است، اما آنچه در قرآن و روایات و دیگر منابع دینی به این اصطلاح اشاره شده است، مراد از آن، مسافری است که در راه مانده و نيازمند ...

از یک نگاه، «اجماع» به دو نوع «اجماع بسیط» و «اجماع مرکّب» تقسیم می‌شود. اتفاق‌نظر همه فقها در یک مسئله؛ «اجماع بسیط» است، چون اجماع آنان ...

از یک نگاه، «اجماع» به دو گروه «اجماع تحقیقی» و «اجماع تقدیری» تقسیم می‌شود. معنای «اجماع تحقیقی» آن است که اتفاق نظرعلما بدون هیچ‌گونه ...

«اجماع تشرّفی» در جایى است که فقیهى در زمان غیبت امام معصوم(ع) خدمت آن‌حضرت مشرّف شود و رأى و نظر ایشان را در مسئله‌اى بشنود، ولى با توجه به اینکه در زمان «غیبت کبرى»، ادعای ملاقات با امام زمان(عج) ...

رجوع کنید: «اجماع حسّی».

یکی از تقسیم‌بندی های مرتبط با «اجماع»، تقسیم آن به «اجماع تعبّدی» و «اجماع مدرکی» است. «اجماع تعبدى» به اجماعى می‌گویند که براى مسئله ...

از یک نگاه، «اجماع» به دو گروه «اجماع تقدیری» و «اجماع تحقیقی» تقسیم می‌شود. معنای «اجماع تقدیری» آن است که اجماع علما در مسئله‌اى خاص ...

«اجماع تقیه‌اى»، به این معنا است که فقیه، حکم را از شخص امام معصوم(ع) و در زمان حضور بشنود، ولى به سبب تقیه و خوف نتواند حکم را به امام(ع) نسبت دهد و از همین رو به جای انتساب حکم به امام، ادعای اجماع ...

از یک منظر، «اجماع» را می‌توان به «اجماع حدسی» و «اجماع حسی» تقسیم کرد. «اجماع حدسى» در مواردی است که نتوان با قطعیت گفت که امام معصوم(ع) ...

از یک منظر، می‌توان «اجماع» را به «اجماع حسّی» و «اجماع حدسی» تقسیم کرد. «اجماع حسّی» زمانی به دست می‌آید که این اطمینان حاصل شود که امام ...

رجوع کنید: «اجماع حسّی».

«اجماع ریاضتی» زمانی رخ خواهد داد که فقیهی از راه ریاضت و رسیدن به مقام کشف و شهود، به حکمى دست یابد و نخواهد کسى از نحوه به دست آوردن حکم بدین کیفیت آگاه شود و از این رو ادعای اجماع ...

یکی از اقسام «اجماع»، اجماع سکوتی است. به فتوایى که توسط یک فقیه و یا گروهی از فقها صادر شده، سپس آن فتوا در میان فقهاى عصر منتشر شود، و بعد از گذشت مدتی قابل توجه، هیچ‌ ...

«اجماع» از یک نگاه به «اجماع عملی» و «اجماع قولی» تقسیم می‌شود. اگر تمام مجتهدان در مقام عمل، به قاعده‌ای مانند «استصحاب» عمل کنند، حتی ...

«اجماع» از یک نگاه به «اجماع قولی» و «اجماع عملی» تقسیم می‌شود. «اجماع قولی» زمانی رخ خواهد داد که تمام فقها به موضوعی معتقد باشند و این ...

«اجماع» از یک نگاه به «اجماع محصّل» و «اجماع منقول» تقسیم می‌شود. «اجماع محصّل» اجماعى است که فقیه، خودش از راه جستجو و بررسی آراى تمام ...

یکی از تقسیم‌بندی های مرتبط با «اجماع»، تقسیم آن به «اجماع مدرکی» و «اجماع تعبّدی» است. «اجماع مدرکی» به مواردی گفته می‌شود که در موضوع ...

از یک نگاه، «اجماع» به دو نوع «اجماع مرکّب» و «اجماع بسیط» تقسیم می‌شود. اگر گروهى از فقها به حرمت چیزى نظر داده و برخى نیز به کراهت آن ...

«اجماع» از یک نگاه به «اجماع منقول» و «اجماع محصل» تقسیم می‌شود. «اجماع منقول» اجماعى است که در آن، فقیه شخصاً به اجماع علما در یک مسئله ...

رجوع کنید: «اجوف».

رجوع کنید: «اجوف».

اخلاص همان روح عمل است و معنایش آن است که تنها خدا را شایسته‌ عبادت دانسته و به دنبال آن، انگیزۀ اصلی ما در انجام کارها اظهار بندگی و کسب رضایت ذات حق تعالی باشد، نه کسب رضایت غیر او. به عبارت دیگر، ...